Prace nad Ty 2 posuwają się (jak na moje warunki) żwawo do przodu. Model jest dość trudny w budowie, i trzeba dobrze pogłówkować, gdyż nie wszystko da się wprost wyczytać z rysunków złożeniowych. Jest też kilka “nerwowych miejsc”, które są wynikiem przeskalowania modelu z 25 do 45. Sprawa (jak na razie) tyczy się cześci nawijanych, bądź owijanych na innych częściach. To kwestia grubości kartonu, który powoduje, że drobne nawijane części tracą swoje proporcje i robią się za grube. Tak było w przypadku kołnierzy osi kół napędnych i zawias dymnicy. Oczywiście wystarczy te części skrócić 🙂

Koła pomalowane 🙂 W tym modelu dyżurnym kolorem czerwonym jest Rojo Ferrari z gamy Vallejo Air. Bieżnię koła pomalowałem Humbrolem 27003 i przetarłem do uzyskania stalowego połysku. Do “upaćkania” koła olejem posluzył mi specyfik firmy AK Interactive, o nazwie: Shafts and bearings Grease.

Do tego modelu zakupiłem w manufakturce Mariomodelario części 3D: nakrętki i łebki śrub. A potem jeszcze raz zakupiłem – bo mi brakło, a teraz muszę jeszcze raz kupić, bo znów brakło. Na podwoziu jest ponad tysiąc śrub i nitów!!! Przyklejanie tych elementów jest żmudne i nieco śmierdzące, gdyż używam kleju CA. Zdrza się też, że element słabo złapie i odpadnie. W trakcie pierwszego malowania ostoi odpadło mi 20 sztuk.

Części 3D sprawdzily się także przy piórach resorów i dźwigniach hamulcowych.

Lokomotywa nie składa się tylko z drobnych części. Zasadniczym elementem parowozu jest kocioł. O ile walczak skleja się łatwo, to poszycie ściany podgardlanej stojaka stanowi pewne wyzwanie i trzeba podwójnie zastosować zasadę “trzy razy przymierz, raz przyklej”.

Kiedy sklei się kocioł i położy na ostoi, to nasza praca zaczyna przypominać parowóz. Bardzo lubię ten moment 🙂